Mijn naam is Elisa van Spronsen en ik ben de schrijfster van het boek Olé!
Op een zonnige ochtend werd ik wakker en had ik zin om Spaans te leren. Ik kende maar een paar woorden en zinnen. Zoals: ‘uno, dos, tres’ (één, twee, drie), ‘Vamos a la playa’ (We gaan naar het strand) en  ‘Me gustas’ (Ik vind je leuk). Eigenlijk allemaal geleerd uit zomerhitjes.

Ik besloot om een boek te schrijven over de 15-jarige Mette die naar Barcelona vertrekt om daar een Spaanse taalcursus te volgen.
Na een jaar lang ploeteren, héél hard nadenken, wegdromen naar die o-zo-fijne stad (want ik schreef dit boek helaas ‘gewoon’ in Utrecht), hoofdstukken tikken (om daarna de helft weer te deleten – tja, wie zegt dat een verhaal schrijven makkelijk is?), was mijn boek klaar… én sprak ik vloeiend Spaans.
Dat laatste is eerlijk gezegd een grapje, maar… het begin is er wel :).

Ik kan nu in ieder geval zonder stotteren zeggen: ‘¿Puedo fregar los platos en lugar de pagar?’ (Kan ik ook afwassen, in plaats van te betalen?)
Ha, hoor ik jou denken, wat een gekke tekst is dat?! En: wat heb je daar nu aan?
Maar voor Mette was het een zeer belangrijke zin. Wat zeg ik, misschien wel de allerbelangrijkste zin uit het hele boek! Samen met de Zweedse Ole belandt ze dankzij dit zinnetje in een afwasgevecht.
En een afwasgevecht is écht heerlijk als je zonder-dat-je-het-weet héél erg verliefd aan het worden bent…

Besos Elisa

P.S. Ook zin gekregen in een afwasgevecht? Lees dan hoofdstuk trece (dertien) van Olé! voor alle tips & tricks.